Καλοί τρόποι στο χὠρο εργασίας: μπορούν να υπάρξουν;

         Για τους περισσότερους ανθρώπους η δουλειά είναι ένας τρόπος για να βγάζουν τα ως προς το ζην, για να καταφέρνουν να πληρώνουν τους λογαριασμούς τους. Για πολλούς άλλους η δουλειά διαμορφώνει  το «εγώ» τους, την προσωπικότητά τους, καθορίζοντας αυτό που ονομάζουμε «κοινωνικὀ status» και δίνει την αίσθηση της προσωπικής ολοκλήρωσης.

       Οι γυναίκες τις τελευταίες δεκαετίες του 20^ου και τις πρώτες του 21oυ αιώνα αναλαμβάνουν όλο και υψηλότερες θέσεις ευθύνης (μέχρι του να έχουμε την πρώτη υποψήφια γυναίκα για Πρόεδρο των ΗΠΑ, την Χίλαρι Κλίντον), αλλά ταυτόχρονα ο γυναικείος πληθυσμός είναι αυτός που παρουσιάζει και τα μεγαλύτερα ποσοστά ανεργίας, ανασφάλιστης  και περιστασιακής εργασίας. Δεν είναι του παρόντος μια κοινωνιολογική και οικονομική προσέγγιση του θέματος. Μια γυναίκα, είτε είναι CEO (ανώτερο στέλεχος) μιας εταιρίας, είτε αυτοαπασχολούμενη, είτε υπάλληλος θα πρέπει, κατά τη γνώμη μας να αφήσει το γυναικείο στίγμα της στο χώρο εργασίας της, όποιος κι αν είναι αυτός.

        Πολύ συχνά λέγεται ότι μια γυναίκα για να επιβιώσει στον εργασιακό της χώρο, και πολύ περισσότερο να αναδειχθεί σε ανώτερες θέσεις, θα πρέπει να αποδειχτεί πολύ καλύτερη από τους καλύτερους άντρες συναδέλφους της.  Σε μια αγορά εργασίας που οι κανόνες της έχουν  καθοριστεί από τους άντρες πολύ πριν οι γυναίκες συμμετέχουν σ’αυτή μαζικά (πίσω, δηλαδή, στη βιομηχανική επανάσταση και ως τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο) και δεν επιβραβεύουν τόσο το ενδιαφέρον και το σεβασμό για το συνάδελφο και  τη συνεργασία, αντίθετα θεωρούν ότι αυτές οι συμπεριφορές υπονομεύουν μια επιτυχημένη καριέρα, που θα πρέπει απεναντίας να στηρίζεται στον ανταγωνισμό (και όχι πάντα στον καλώς εννοούμενο), μια γυναίκα μια κυρία) θα πρέπει να κάνει τη διαφορά.

     Σαφώς και ένας χώρος εργασίας συνίσταται από διαφορετικές προσωπικότητες, από ιεραρχίες, από ανταγωνισμό (καλώς και κακώς εννοούμενο) και συγκρούσεις, αλλά και από φυσική έλξη για συναδέλφους του άλλου φύλου. Πώς θα διαχειριστεί μια κυρία όλα αυτά με έναν ξεχωριστό τρόπο, χωρίς να οξύνει τις καταστάσεις, (επιβαρύνοντας έτσι την ψυχοσύνθεσή της) και διατηρώντας τη θυληκότητά της; 

 

     

      Η θετική στάση στο χώρο εργασίας δεν έχει να κάνει τόσο με τη χρήση έντονου μέικ απ ή φανταχτερών ρούχων (ή ακόμα περισσότερο προκλητικών), αλλά με τη συμπεριφορά μας σε αυτόν. Υπάρχει μια εργασιακή ηθική που χρειάζεται να τηρούμε, ενώ ταυτόχρονα διακατεχόμαστε από ετοιμότητα για τις προκλήσεις του εργασιακού μας χώρου, κυρίως επειδή είμαστε σίγουρες για τις ικανότητές μας και το τι μπορούμε να πετύχουμε. Δείχνουμε ομαδικότητα και πνεύμα συνεργασίας. Αυτό προϋποθέτει την τοποθέτηση του κοινού καλού της εταιρείας, της επιχείρησης, της υπηρεσίας (δημόσιας ή ιδιωτικής) που εργαζόμαστε λίγο πιο πάνω από τη δική μας εξέλιξη. Δεν είμαστε ποτέ τέλειες στη δουλειά μας. Κανένας δεν είναι. Πάντα υπάρχουν εμπειρότεροι συνάδελφοι από μας, τους οποίους χρειάζεται ο εργασιακός χώρος, αλλά και εμείς για να βελτιωθούμε. Εμείς, όμως, προσπαθούμε πάντα να βάζουμε «ψηλά τον πήχη».

 

·        Οι καλοί τρόποι είναι καλοί τρόποι οπουδήποτε κι αν βρισκόμαστε: επομένως και στο χώρο εργασίας.

•   Η εργασία δεν κοινωνική εκδήλωση: είναι βασικό να διατηρούνται τα επαγγελματικά όρια.

•   Δεν υπάρχει χώρος για υπερφίαλες προσωπικότητες στο χώρο εργασίας (είμαστε στο «εμείς», όχι στο –τεράστιο- «εγώ»).

•  Η ομαδικότητα (όπως και στον αθλητισμό) φέρνει τα θετικά αποτελέσματα.

•  Δεν είναι απαραίτητο να συμπαθούμε όλους όσους βρίσκονται στον ίδιο εργασιακό χώρο με εμάς. Δεν χρειάζεται, όμως, ποτέ να το μάθουν!

• Διατηρούμε τον αυτοσεβασμό μας και διεκδικούμε όσα θεωρούμε ότι μας αξίζουν. Ταυτόχρονα, μπορούμε να διακρίνουμε πότε δεν καλυπτόμαστε πλέον και να αποχωρίσουμε από μια δουλειά με ευγνωμοσύνη.